Zespół projektowy za cel postawił sobie zaprojektowanie budynku porządkującego otaczającą przestrzeń, pełniącego rolę „łącznika” zarówno przestrzennego jak i funkcjonalnego.
Bryła budynku projektowanego szpitala wynika bezpośrednio z kształtu przewidzianej do zabudowy lokalizacji, która jest wąska, długa i zlokalizowana pomiędzy istniejąca zabudową. Skomplikowany układ przestrzenny powoduje że podstawowym wyzwaniem projektowym staje się zapewnienie dobrej i czytelnej komunikacji : wokół oraz wewnątrz projektowanego budynku oraz z budynkami C1 i Polikliniki, z którymi jest połączony funkcjonalnie. W celu spełnienia przyjętego założenia budynek podzielono na dwa skrzydła. Na przecięciu skrzydeł zaprojektowano wielokondygnacyjny łącznik, będący głównym pionowym rdzeniem komunikacyjnym obiektu. Poprzez duże przeszklenia i jego wizualne obniżenie względem skrzydeł użytkowych oraz wprowadzenie funkcji tarasu użytkowego na jego dachu, łącznik pełni rolę dominanty kompozycyjnej całego przedsięwzięcia i tworzy swoisty zwornik funkcjonalno – przestrzenny. W środku łącznika, w celu zapewnienia czytelnego układu funkcjonalno – przestrzennego zlokalizowano centralne atrium przechodzące przez wszystkie kondygnacje. Czytelność układu funkcjonalnego podkreślono poprzez wprowadzenie przestrzennej, lekkiej podkonstrukcji szybów windowych oraz instalacji zielonej ściany, łączących wszystkie kondygnacje budynku. Dzięki tym działaniom zapewniono doskonałe doświetlenie światłem dziennym w rejonie atrium, także na poziomie kondygnacji podziemnej, wokół którego zlokalizowano głównie poradnie wraz z poczekalniami. Operowanie naturalnym oświetleniem w połączeniu z zielenią wewnątrz stwarza możliwość zaprojektowania przestrzeni przyjaznej i atrakcyjnej dla pracowników i przede wszystkim dla pacjentów.
